De Vloek van Kennis
Als je iets weet, kun je je niet meer voorstellen hoe het is om dat niet te weten
In het boek De Plakfactor wordt 'de vloek van kennis' behandeld: “Als je iets weet, kun je je niet meer voorstellen hoe het was toen je het niet wist". Je snapt oprecht niet dat een ander het niet snapt: “Ik ben toch hartstikke duidelijk; wat valt daar niet aan te begrijpen!?” Door je kennisvoorsprong kun je je niet meer in de ander verplaatsen. Onderstaande oefening maakt dat principe duidelijk.
Hoe
Maak tweetallen (A, B) Neem de A's mee naar de gang en leg uit dat zij een voor iedereen bekend lied gaan kloppen: ‘Lang zal ze leven’ of het Wilhelmus, etc. Ze mogen alleen kloppen en verder geen hints geven! De B's moeten het nummer raden. Vraag de A's vooraf hoe groot zij de kans achten dat de B's het nummer raden; dit wordt vaak overschat.
Voer de oefening in tweetallen uit. Dit kan tegelijkertijd.
Nabespreken
- Werd het geraden en waarom wel/niet?
- Zijn er frustraties bij de kloppers?
- Vinden zij het vreemd dat de ander het niet raadt?
De melodie zit in het hoofd van de kloppers, grote kans dat ze zich niet kunnen voorstellen dat de luisteraars onsamenhangend geklop horen in plaats van een lied. Dit is de vloek van kennis.
Leestip
Lees alles over dit aansprekende idee in De plakfactor, door Chip Heath & Dan Heath
Bron: Simone Valk
Tags bij deze werkvorm:
